Η ύπαρξή μας είναι μια σειρά από άδεια κουτιά∙ εφαπτόμενα αλλά όχι συγκοινωνούντα. Κάθε κουτί και μια ανάγκη μας. Και όλη μας η ζωή μια αδιάκοπη προσπάθεια να γεμίσουμε τα άδεια κουτιά μέσα μας, όλα τα άδεια κουτιά μέσα μας…
Μια γυναίκα, μια γυναίκα μόνη, προσπαθεί να καλύψει τις ανάγκες της. Έχει ανάγκη από έναν παθιασμένο, εξιδανικευμένο έρωτα, από μια κατασταλαγμένη προοπτική για το μέλλον, από τη χαρά και την ανεμελιά της στιγμής. Έτσι εμπλέκεται σε σχέσεις με τρεις διαφορετικούς άνδρες, συγχρόνως, που ο καθένας τους γεμίζει ένα διαφορετικό κουτί μέσα της. Είναι ερωτευμένη και με τους τρεις, αφήνεται και στους τρεις, άγεται και φέρεται από τις δικές τους ανάγκες, επιθυμίες, ευχές. Γίνεται τρεις διαφορετικές γυναίκες, τρεις διαφορετικοί άνθρωποι. Γεμίζει τα δικά τους άδεια κουτιά. Προχωρά στα τυφλά, προσπαθώντας να τους ερμηνεύσει, να τους καταλάβει μέσα από τα λόγια και τις πράξεις τους, και μ’ αυτές τις ερμηνείες πλάθει το δικό της σύμπαν, όπως όλοι μας.
Κάποια στιγμή συνειδητοποιεί την παράνοια που βιώνει, καταλαβαίνει ότι χάνει τον εαυτό της, και προσπαθεί να πάρει τη ζωή της στα χέρια της, να οδηγήσει εκείνη τις εξελίξεις. Συγκρούεται άγρια με την πραγματικότητα και με τα «θέλω» του καθενός χωριστά και αντιλαμβάνεται πως δεν μπορεί να ορίσει τον τρόπο που αντιδρούν οι άλλοι, ακόμα και οι αγαπημένοι άλλοι. Μπορεί μόνο να ορίσει τον τρόπο που αντιδρά, νιώθει, σκέφτεται, τον τρόπο που ζει η ίδια.
Ξεκινά ένα αναγκαστικό, έξωθεν επιβεβλημένο ταξίδι μέσα της, μέσα στις θάλασσες και στις στεριές της, για να γνωρίσει τον εαυτό της. Ανακαλύπτει έκπληκτη τη δύναμή της και τη χρησιμοποιεί συνειδητά για να κάνει μια σιωπηλή ειρήνη με τον εαυτό της. Ώσπου…
...Θέλω να μπαίνω μέσα στο μυαλό των άλλων. Θέλω να βρω έναν τρόπο, ένα φίλτρο, μια μαγική συνταγή που να μου επιτρέπει να μπαίνω μέσα στο μυαλό των άλλων∙ να μαθαίνω τι σκέφτονται, τι επιθυμούν, τι επιδιώκουν, ποια σχέδια καταστρώνουν, ποιες αμφιβολίες τους βασανίζουν, ποιες βεβαιότητες τους στηρίζουν, ποια πλευρά του κόσμου αντικρίζουν. Να μαθαίνω τι σκέφτονται∙ τι σκέφτονται για μένα∙ να μαθαίνω τι θέλουν∙ τι θέλουν για μένα∙ και από μένα∙ και αναλόγως να πορεύομαι. Να πορεύομαι στη ζωή μου και στη ζωή τους. Με σιγουριά, με βεβαιότητα, με ασφάλεια. Κουράστηκα με τις ερμηνείες, κουράστηκα, βαρέθηκα, μπούχτισα. Δεν θέλω άλλες ερμηνείες πια. Θέλω να μπαίνω στο μυαλό του άλλου και να ξέρω τι σκέφτεται. Ακριβώς ό,τι σκέφτεται. Χωρίς εικασίες, χωρίς ερμηνείες, παρερμηνείες, περιθώρια λάθους, λάθη, σφάλματα. Χωρίς ήττες…
Η Χαρά Ανδρεΐδου γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Έχει σπουδάσει, σε ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια, Παιδαγωγικές Επιστήμες, Αρχαιολογία και Ιστορία της Τέχνης, καθώς και Μουσειολογία. Έχει διδακτορικό στην Κλασική Αρχαιολογία και μεταπτυχιακό στην Ανοικτή Εκπαίδευση. Εργάστηκε κατά διαστήματα σε όλους αυτούς τους τομείς , όπως και σε πολλούς άλλους, για να την κερδίσει στο τέλος η Εκπαίδευση. Η περιπέτειά της στη θάλασσα της γραφής ξεκίνησε πριν από μερικά χρόνια. Έργα της είναι τα μυθιστορήματα «Η αγάπη είναι πόλεμος» (Εκδόσεις Ψυχογιός, 2011), «Ημερολόγια διαδρομών», (Εκδόσεις Ψυχογιός, 2013), «Στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα» (Εκδόσεις Λιβάνη, 2014), «Τα άδεια κουτιά» (Εκδόσεις Λιβάνη, 2016). Όπως λέει η ίδια: «Δε ζωγραφίζω, δε χορεύω, δεν ξέρω να παίζω μουσική, ο δικός μου τρόπος για να εκφράζομαι είναι με τις λέξεις…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου