Όταν τον Φεβρουάριο του 1885 οι σιδηρόδρομοι Αττικής επέκτειναν την σιδηροδρομική γραμμή έως την Κηφισιά και έφθανε συχνά εκεί το ατμοκίνητο 'Θηρίο,' η ίδια εταιρεία αποφάσισε να εξωραΐσει την περιοχή. Ανάμεσα λοιπόν στον Πλάτανο και τον σιδηροδρομικό σταθμό, στην θέση που βρισκόταν ένα από τα πολλά κτήματα του Κωνσταντινουπολίτη εμπόρου Στέφανου Γεωργαντά, με αμπέλια και χοιροστάσια, δημιουργήθηκε το Άλσος'. Έτσι η περιοχή έγινε αγνώριστη. Φυτεύτηκαν φοίνικες, δημιουργήθηκαν ολόκληρα λουλουδένια χαλιά, φυτεύτηκαν πάρα πολλά λουλούδια, σε σχέδιο γαλλικού ρυθμού. Το Άλσος Κηφισιάς, έκτασης 25 στρεμμάτων ήταν πάντα εξαιρετικά περιποιημένο, μεράκι του γενικού διευθυντού των σιδηροδρόμων Αττικής Πάνου Μπασιάκου. Στο ζαχαροπλαστείο του Άλσους, οι Αθηναίοι και οι Αθηναίες συνήθιζαν να πηγαίνουν το απόγευμα με το τρένο για "παγωτό".Ο ποιητής Γεώργιος Δροσίνης, ο Θεόδωρος. Δηλιγιάννης, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Εμμανουήλ Μπενάκης έπαιρναν τον καφέ τους εκεί... Σήμερα δεν μπορούμε να πούμε πως το Άλσος 'ανθεί', μάλλον 'ζει' την παρακμή του !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου