Η φωτογραφία είναι κτήση...

... με διάφορες μορφές. Στην απλούστερη μορφή της, έχουμε σε μία φωτογραφία το υποκατάστατο της κατοχής ενός αγαπημένου πράγματος, μία κατοχή που δίνει στην εικόνα κάτι από το χαρακτήρα των μοναδικών αντικειμένων...  Αντικείμενα που μας συνδέουν με τα χρόνια τα πριν όταν στην Κηφισιά κυκλοφορούσαν οι άμαξες...

Πάτησαν 'pause' και 'ηρέμησαν'...

Άλλες χρονιές θα ήταν το προσφιλές θέμα όλων μας τέτοιες μέρες. Το δημοφιλές debate των πολιτών που άλλοι λατρεύουν την πόλη ως ένα υβρίδιο της ταινίας, '28 Μέρες Μετά' και όπως την απολαύσαμε στην καλτ σπλάτερ ελληνικής παραγωγής, 'Το Κακό', μετά την επέλαση των Ζόμπι και άλλοι δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς τη βαβούρα της. Άλλες χρονιές... γιατί η φετινή ήταν ιδιαίτερη. Είχε ανοιχτές τράπεζες, συνηθίσαμε τα capital controls, δεν είχαμε δημοψηφίσματα... Και κάπως έτσι φτάσαμε μια ανάσα από τη μεγάλη γιορτή του καλοκαιριού πριν καλά, καλά προλάβουμε να το σκεφτούμε. Στο δια ταύτα πάντως, οι Αθηναίοι με ευλάβεια έμειναν πιστοί στο ραντεβού τους. Εγκατέλειψαν την πόλη για όπου υπάρχει παραλία, θάλασσα και λίγο παραπάνω καθαρός αέρας. Η απόδειξη; Οι εντυπωσιακές φωτογραφίες από τους κεντρικούς εμπορικούς δρόμους της Κηφισιάς που 'έβαλαν' φρένο, 'πάτησαν' pause και 'ηρέμησαν', έτσι ξαφνικά...

Κηφισιά... οφείλουμε να είμαστε αισιόδοξοι!

Κοιτάζουμε τα δέντρα και τα φυτά που υπάρχουν γύρω μας και δεν τα προσέχουμε, γιατί έχουν πάψει να έχουν για τον εγκέφαλό μας κάποια ξεχωριστή σημασία. Αν όμως αποφασίσουμε να δούμε πόσες αποχρώσεις του πράσινου υπάρχουν στα φυλλώματα τους, ή πόσα χρώματα διακρίνονται στους κορμούς τους, ή το ξεχωριστό σχήμα των φύλλων του καθενός, ο εγκέφαλός μας θα αρχίσει να παρατηρεί τα φυτά τριγύρω και όλα θα αποκτήσουν και πάλι την μαγεία της παιδικής μας ηλικίας. Τότε, που όλα φάνταζαν παραμυθένια και ενδιαφέροντα και βιώναμε το θαύμα της ζωής.
Αυτό σημαίνει ζωή στο εδώ και τώρα. Να είμαστε παρούσες και παρόντες στο θαύμα της ζωής που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας, και να μην μένουμε αδιάφοροι μπροστά του, παρατηρώντας μόνον τις σκέψεις που κατακλύζουν τον νου μας και μας παρασύρουν σε συναισθήματα αρνητικά. Γιατί είναι μετρημένο πως κάνουμε περίπου 60.000 σκέψεις την ημέρα. Από αυτές, το 95% είναι ίδιες με την προηγούμενη ημέρα και το 80% είναι αρνητικές!
Ζούμε σε ένα όμορφο τόπο που η φύση είναι ακόμα πρωταγωνιστής, στην Όθωνος, Δεληγιάννη, Στροφυλίου... στην Κηφισιά (!) ...και οφείλουμε να είμαστε αισιόδοξοι.

Το 'Άλσος' στην παρακμή του...

Όταν τον Φεβρουάριο του 1885 οι σιδηρόδρομοι Αττικής επέκτειναν την σιδηροδρομική γραμμή έως την Κηφισιά και έφθανε συχνά εκεί το ατμοκίνητο 'Θηρίο,' η ίδια εταιρεία αποφάσισε να εξωραΐσει την περιοχή. Ανάμεσα λοιπόν στον Πλάτανο και τον σιδηροδρομικό σταθμό, στην θέση που βρισκόταν ένα από τα πολλά κτήματα του Κωνσταντινουπολίτη εμπόρου Στέφανου Γεωργαντά, με αμπέλια και χοιροστάσια, δημιουργήθηκε το Άλσος'. Έτσι η περιοχή έγινε αγνώριστη. Φυτεύτηκαν φοίνικες, δημιουργήθηκαν ολόκληρα λουλουδένια χαλιά, φυτεύτηκαν πάρα πολλά λουλούδια, σε σχέδιο γαλλικού ρυθμού. Το Άλσος Κηφισιάς, έκτασης 25 στρεμμάτων ήταν πάντα εξαιρετικά περιποιημένο, μεράκι του γενικού διευθυντού των σιδηροδρόμων Αττικής Πάνου Μπασιάκου. Στο ζαχαροπλαστείο του Άλσους, οι Αθηναίοι και οι Αθηναίες συνήθιζαν να πηγαίνουν το απόγευμα με το τρένο για "παγωτό".Ο ποιητής Γεώργιος Δροσίνης, ο Θεόδωρος. Δηλιγιάννης, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Εμμανουήλ Μπενάκης έπαιρναν τον καφέ τους εκεί... Σήμερα δεν μπορούμε να πούμε πως το Άλσος 'ανθεί', μάλλον 'ζει' την παρακμή του !

​​ Τι θα γίνει με την Αλάσκα... ;

Θα ξαναγνωρίσει τις παλιές της δόξες που όλοι μας θυμόμαστε ή θα γίνει ακόμη ένα μεγαθήριο που θα μολύνει ηχητικά και αισθητικά το φυσικό περιβάλλον του Κεφαλαρίου;

Βίλα Καζούλη

Περισσότερα:
http://kifisiaview.blogspot.gr/p/istory.html